حق حق میں کریندی جانواں ھو ! ھو ! ھو !
دل دیاں گلاں بتاندی جانواں ھو ! ھو ! ھو!
نور نیں ہن جاناں طور کول!
ویکھن کتھے زیادہ اے جل تھل!
طور نے مینوں ویکھ سجدہ کیتا ھو! ھو !ھو !
میں کیہ ویکھاں طوری دی جل تھل !
ایہہ دنیا ست دناں دا میلا اے
مٹی نے فر مٹی اچ رَل جانا ھو !
سچ کریندے کریندے سچی ہوئی
''میں میں '' کریندے ذات سی کھوئی
آہاں دا بالن بنیندا اے سالن
فکران میں کیہڑا میں لگی پالن
طور نے سجدہ کرن میں چلی
طور نے مینوں ویکھ سجدہ کیتا
میں سہاگن ہوون ہن چلی آں
سرخ جوڑا پاون ہن چلی آں
نچ نچ کے یار مناؤں دا ویلا اے
واواں سنگ چلن دا ویہڑا اے
درد سے سوتے کٹن پئیں آں
یار نے باگاں میری کھنچی آں
گُلابی چوالا پاون لگی آں
اتھرو اکھاں اچ لا لئے نے بند
وصل نے لایا اے نوا چنگ
کُھم کُھم جاون دل دیاں پھرکیاں
تاگے کھنچی جاندا چھیتی چھیتی
حق نے لا لیاں دل اچ بانگاں ھو ! ھو ! ھو 1
حق دا کلمہ عاشق بنندی جاندی اے ھو ! ھو ! ھو !
ھو دا کلمہ نے وچوں کلام وی کیتا اے ھو ھو ھو !
میں وی حق دے نال لا لیاں بانگاں ھو ! ھو ! ھو!
حق نے اندر لایا اے ڈیرا ھو ! ھو ! ھو !
میرے اندر ہوندا جاندا سویرا ھو! ھو! ھو !
اونہوں منان لئی ذکر اودھے یار دی کریندا آں !
عطر تے گلاباں دی خوشباں نے دتیاں نے مستیاں ! ھو ! ھو ! ھو !
یار دے یار نال میں لا لئیا نے یاریاں ! ھو ! ھو ! ھو !
خود نوں ویکھ ویکھ کے ٹھردی پھراں ! ھو ! ھو ! ھو!
زبان خشک حق کریندی ہوئی
محبوب دی گلاں وچ میں کھوئی
دل فر وی لاندا جاندا واجاں ھو ! ھو ! ھو!
ھو دل نال میں بندھی جاندی آں ! ھو ! ھو ! ھو
---------
ماں تُوں دوری بڑا ستاندی اے
اَکھیاں ہن نہراں وگاندیاں نیں
ماں نوں ہر شے اچ لبدی ساں
ماں ہن ہر شے اچ دکھدی اے
او ! جیس دی شہنائی درد آلی اے
جیس دے در دا جگ سوالی اے
نور دا عرشاں تے ڈیرا اے
لالی نے کیتا ہن سویرا اے
لالی نے سہاگن کردتا اے
سہاگ شادی دی علامت اے
سہاگ وصل دی نشانی اے
تن سی میلا ، چھایا سی ہنیرا
سہاگ نے میل ہن لا چھڑیا
پانی نے زمین نوں سیراب کیتا
بیل بوٹے مالی نے لا چھڈے
مشک دی بوٹی دل اچ لا دتی
فنا تے بقا دی رمز سنا دتی
نور و نور ایس نگر دے وچ ہوئی آں
شاہِ ہادی نے خالی ہتھ کدی نی پیجیا !
اودھے کل میں ٹردی ٹردی پھراں
دل میرا دتی جاندا اے بانگاں
دل میڈا کھلدا گلاب وانگر
جیویں قران اچا وچ کتاباں ھو ! ھو ! ھو!
مشک نے اندر ہن ورسایا
جاں میری ہولن تے آئی
میں نچ نچ کے یار کرینداں آں
نچ نچ کے یار مناندی آں
ھو ! ھو ! دی واجان لائی جاواں
رب نے لائیاں ہن نوری محفلاں
واواں مینوں ٹوھنڈی پھردیاں نے
ھو ! دے بسیرے نے سویرے کیتا
کالکاں مٹیاں ھو دی لگیاں صداواں
ذات دی نچی ، اچا میں کیتا اے
حق نے اندر میرے سویرا کیتا
''ھو '' دا دیوا اندر بلدا پئیا اے
ایڈھ بسیرے نے اجیارا کیتا اے
زمین ساڈی دا ھنیرا مٹیا اے
ھو نے انج ونڈیاں سوغاتاں
مٹھا میوہ شہد نال پیندی جاواں
جام دے جام میں لیندی جاواں
نیندر ایناں جاماں نے لٹیاں نیں
نچاں ھو دے نال میں فر وی نہ رجاں ھو !
