روہی دے خیالات وچ اک سہاگن دی داستان سی .. مان سلامت رکھے سہاگ، وصلت دی چھاں بڑی تھی .. جوگ وی سی جوگن والا، درد وی سی، روگی کیتا، سوت محبت دا کتدے کتدے، کتدی گئی اپنا آپ، سہاگن دی منظور ہوئی دعا، رکھیا سانول نال ..شام ہنیری آئی سی، چند دی چانن تے دیوے بلدے سن .. انہوں ویکھ کے راہی تکدے تکدے مرجاندے سن .. روہی دا منظر سی وکھو وکھ، مجنوں کھڑا سی، بانسری عشق والی وجن لگی، تار مل گئی مرشد نل، اکھ لگ گئی سی، ہتھ وچ پیالی سی، عشق دی قوالی سی، مستی توں رت خالی سی! ہویا کیہہ! سوانگ بھرلیا رانجھن یار نے! رانجھن دا سواگ کون جانڑے؟ جانڑے، جانڑے اوہ! جنہاں لائیاں اچیاں نال